Vanochtend ben ik vroeg opgestaan om op zoek te gaan naar bevers en vossen.
Om 04:50 uur hing er nog een dikke mistlaag boven de Flevopolder. Ik kon amper iets zien, maar de eerste wilde dieren waren snel gespot: konijnen. Ze renden over en langs het fietspad toen ik door de polder fietste. De mist begon langzaam weg te trekken en daardoor was er steeds meer te zien van het mooie landschap. De eerste vogels werden wakker. Ik hoorde de merel en het roodborstje zingen. Ik kwam bij een stuk dijk aan waar pas gemaaid was. De kans was groot dat ik daar iets zou zien, want roofdieren en vogels komen sneller naar gemaaide plekken. Hun prooi, muizen, is dan veel makkelijker te zien.
Ik stapte van mijn fiets af en liep heel zachtjes door de berm om vervolgens tussen het hooi plat op mijn buik te gaan liggen. Toen was het een kwestie van wachten en geduld hebben, maar het duurde niet lang voordat ik iets zag bewegen.
Rechts van mij, ongeveer 6 meter van mij vandaan, kwam een jong vosje uit het struikgewas gelopen. Hij ging rustig zitten en keek een beetje om zich heen. Hij was niet alleen…
Er kwam nog een vos aangelopen. Deze was een stuk groter en kwam mijn kant op. Op ongeveer 3 meter afstand bleef hij stil staan. Tot mijn grote verrassing had hij een jong konijntje in zijn bek.
Ondanks mijn enthousiasme bleef ik heel rustig liggen. De vossen merkten niet dat ik daar lag met mijn camera, dus ik kon een paar mooie foto’s maken voordat ze er samen vandoor gingen.
Het was inmiddels 06:00 uur, de zon scheen en het geluid van verkeer verstoorde de rust. Bijna niet meer voor te stellen dat ik net zo’n prachtige ervaring had.
Tijd om terug te gaan naar de caravan. Nog even slapen voordat ik die avond op zoek ging naar bevers.
Maar eerst foto’s terugkijken van een mooi moment dat ik niet snel zal vergeten.
